Zondag is voor ons écht een vrije dag. De gasten checken uit, de bedden worden verschoond, de was draait… en daarna: eropuit met het gezin. Even geen ontbijtmandjes, geen checklists, geen tijdsdruk — gewoon samen genieten van de dag.
Deze keer ging de rit naar de ENCI-groeve bij Maastricht. Wat blijft dat een bijzonder plekje: de hoge kalkrotsen, het blauwgroene water en dat gevoel dat je ineens heel ver van huis bent, terwijl het eigenlijk vlakbij is. Het voelt alsof je toerist bent, maar dan dan wel in de eigen regio.
En tijdens zo'n wandeling krijg ik regelmatig een binnenpretje. Mijn man helpt mij altijd met de ontbijtjes, maar hij blijft het liefst buiten het zicht van de gasten.
Hij schuift stilletjes rond als een soort B&B-ninja: hij snijdt het fruit, zet broodmandjes klaar en verdwijnt weer voordat iemand hem opmerkt.
Tot laatst, toen hij mij – zoals altijd – achter de deur het mandje brood aanreikte.
Op dat moment hoorde ik een van de gasten fluisteren:
“Wat was dat voor mysterieuze hand daarachter de deur?”
Ik moest zó lachen. Als ze eens wisten hoeveel liefde en teamwork in dat mandje zit.
En dan hebben we buiten nog onze kippetjes, die sinds kort eieren leggen. Nou ja, “eieren”… het zijn eerder mini-eitjes. Nog even oefenen dus, dames. 😉
En terwijl de kippetjes ook op zondag hun mini-eitjes leggen, pakt de B&B-ninja zijn rust. Ik ben benieuwd of jij hem de volgende keer tijdens het ontbijt spot!
Reactie plaatsen
Reacties